Om te voorkomen dat wegen en dijken verzakken is het vaak nuttig of nodig om de grondeigenschappen te verbeteren. Dit kan door injectie met grout, chemisch door toevoegen van kalk aan klei of leem, of biologisch met behulp van bacteriën. Een tijdelijke oplossing is het bevriezen van grond.
Horizontale bodemafsluiting door waterglasinjectie (2017)
De toepassing van waterglasinjectie als bodemafsluiter in bouwkuipen wordt in Nederland regelmatig toegepast. Uit een aantal praktijkprojecten is gebleken dat een waterglasinjectie onvoldoende resultaat geeft met betrekking tot de waterremmende werking. De oorzaken hiervoor kunnen sterk uiteenlopen. Voor dit rapport is gekozen om twee uitvoeringsaspecten te onderzoeken, namelijk omgevingstrillingen en de injectiedruk. Er is onderzocht in hoeverre deze twee aspecten de waterremmende werking van een waterglasinjectie kunnen beïnvloeden.
Mixed-in-place dijkversterking
Mixed-in-place (MIP) of soil mixing is een grondverbeteringstechniek waarbij de grond in-situ wordt vermengd met een bindmiddel zoals cement. Met MIP wordt de binnenwaartse stabiliteit van de dijk verbeterd zonder de dijk uit te breiden buiten de bestaande contouren van het dijklichaam.
Het is daardoor een goede oplossing in een omgeving waar geen ruimte is voor een gebruikelijke verbetering door middel van een verbreding met een grondberm. In Vakblad Geotechniek is er veel over gepubliceerd. Deze publicaties zijn te vinden door het trefwoord ‘mixed’ te gebruiken in het zoekvenster.
Proefproject Lekdijk (2011)
Het Expertise Netwerk Waterkeren (ENW) heeft de techniek eind 2006 geaccepteerd. Voor daadwerkelijke toepassing in reguliere projecten moest de techniek nog worden uitgeprobeerd, in combinatie met meting van het gedrag van de dijk en het effect op de omgeving.
Dit is gebeurd in het najaar van 2009 met een proefproject bestaande uit een dijkversterking van vijftig meter lengte op de Lekdijk in Nieuw-Lekkerland. Over een aanzienlijke lengte van de Lekdijk komt direct aan de binnenzijde van de dijk veel schadegevoelige, op staal gefundeerde, bebouwing voor. Dit artikel gaat in op de uitvoeringsfase en de evaluatie van metingen.
Delft Cluster: Beheerst boren en grondverbeteringstechnieken (2010)
Resultaten van onderzoek naar de effecten op de omgeving door het boren van tunnels. Er is daarnaast onderzocht welke mogelijkheden grondverbeteringstechnieken kunnen bieden bij het beheersen van omgevingsbeïnvloeding.
A guide to ground treatment (2002)
'C573 - A guide to ground treatment' (2002) is een toegankelijke inleiding tot grondverbetering. Het beschrijft de principes, methodes, effectiviteit en beperkingen van de verschillende behandeltechnieken. Naast een abstract is de volledige handleiding te vinden op de website van CIRIA.
Stabilisatie van grond met cement (2002)
Welke stabilisatietechnieken zijn er en om wat voor toepassingen gaat het. Onderwerpen waar de uitgave van Betoniek ‘Cement in de grond’ nader op in gaat.
Het No-Recess project (1999)
Op een proefveld nabij 's-Gravendeel in de Hoekse Waard zijn in proefterpen een aantal veelbelovende methoden onderzocht voor de aanleg van aardebanen op een slappe ondergrond. Belangrijke aspecten van deze nieuwe technieken zijn de versnelling en beperking van de zetting en van de restzetting. Dit leidt tot snellere aanleg en minder onderhoud.
De onderzoeksresultaten zijn vastgelegd in CUR-rapport 199. Er wordt in de literatuurlijst verwezen naar een spreadsheet waarmee de effecten van gestabiliseerde grondkolommen kunnen worden berekend.
Daarnaast verscheen er een tweetal artikelen in het jaarverslag (1999) van GeoDelft:
Gerelateerde pagina's
Bouwputten
Grondonderzoek
Grondvervorming
Meten en monitoren
Zettingsvloeiingen